Μπασκετική… συνοικία «το όνειρο»

Ωρα 02.46…

Σπάνια κοιμάμαι τόσο νωρίς. Κάτι η δουλειά, κάτι η ένταση της ημέρας, κάτι τα πλέι οφ του ΝΒΑ με ξαγρυπνούν και τα μάτια κλείνουν συνήθως με τον ήλιο να χαράζει. Δύο βράδια τώρα δε βλέπω πάντως τις προσπάθειες που κάνουν οι Νοβίτσκι, Λεμπρόν, Ουέιντ και λοιποί σταρ του ΝΒΑ, αλλά βιντεάκια και φωτογραφίες από το ματς του Παπάγου με το Κορωπί. Παρακολουθώ τις προσπάθειες μίας συνοικίας να ταράξει τα υπερβολικά, λιμνάζοντα νερά του ελληνικού μπάσκετ και διάολε νομίζω ότι το καταφέρνει κιόλας.

Ναι πράγματι, θυμήθηκα κι εγώ να γράψω κάτι για αυτή την ομάδα τώρα στις χαρές θα σκεφτείτε. Ορθά. Δεν είχα γυρίσει την πλάτη μου στην ομάδα, αλλά οι ρυθμοί της ζωής μας, της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας δεν ταίριαζαν. «Τώρα ξαφνικά ταιριάζουν ρε μεγάλε;».

Γελάω διότι, όχι δεν ταιριάζουν. Πήρα άδεια από την εφημερίδα μου γιατί το είχα υποσχεθεί στον Μάικ, στον Λιμνιάτη και στον «Τσούρο».

Πολύ χάρηκα. Σχεδόν ανατρίχιασα. 1000 άτομα στο «Saloon» να φωνάζουν για την ομάδα της γειτονιάς τους, για τους φίλους τους. Για την παρέα των 20 που έκαναν την αρχή, που έγιναν 50, που έγιναν 100, που έγιναν 1000. Και πιο σημαντικό από όλα, θα γίνουν 1001 γιατί το μεγαλύτερο κέρδος είναι ο ένας άνθρωπος περισσότερο σε σχέση με την τελευταία φορά.

Το μεγαλύτερο κέρδος δεν είναι η άνοδος στην επόμενη κατηγορία, αυτή σημαίνει κάτι για τον ιδρώτα και το άγχος των 15 ατόμων που προπονούνται και μόνο.

Το μεγάλο κέρδος είναι το γεμάτο γήπεδο, ο παλμός, η παρέα, η ΟΜΑΔΑ, το χειροκρότημα, η ιαχή, τα «μπράβο».

Η συνοικία «το όνειρο» του Αλέκου Αλεξανδράκη το 1961 δε ξέρω αν ήταν ακριβώς έτσι, αλλά μπορώ να βεβαιώσω με ακρίβεια πως ο Παπάγος είναι η συνοικία «το όνειρο» για κάθε μπασκετικό παλμό, για κάθε χτύπημα της πορτοκαλί (και όχι σπυριάρας) μπάλας.

Αυτή η ομάδα αξίζει την βοήθεια όλων μας. Όχι για να παίρνει πρωταθλήματα, αλλά σε αυτές τις δύσκολές μέρες που (θα) ζούμε, να μας χαρίζει ένα ευχάριστο βράδυ κάθε εβδομάδα. Οικονομικά, ψυχολογικά, αγωνιστικά. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βοηθήσουμε τον Α.Σ Παπάγου. Ας μην το ξεχάσουμε αυτό όταν θα καταλαγιάσουν οι πανηγυρισμοί.

Αυτά από κάποιον που είχε παίξει μόνο δύο χρόνια σε αυτό το σωματείο πριν 19 χρόνια, αλλά αυτά τα δύο χρόνια τον έκαναν άντρα ή μάλλον… GENERAL!

Ωρα 03.12…

Πάω να δω κανένα βιντεάκι ακόμη από Παπαγάρα. Αύριο πάλι ΝΒΑ

ΥΓ: Ποτέ ένας άνθρωπος δεν είχε τόσο μεγάλη επιρροή σε ένα σύλλογο όσο ο Μάικ. Ισως μόνο ο Αλβέρτης, αλλά τα μεγέθη των συλλόγων είναι διαφορετικά.

ΥΓ 1: Μπάσκετ δεν είναι μόνο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός.

Κωνσταντίνος Μελάγιες